فصل 13
1 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان به ضدّ انبیای اسرائیل كه نبوّت می‌نمایند، نبوّت نما. و به آنانی كه از افكار خود نبوّت می‌كنند، بگو كلام خداوند را بشنوید!
3 خداوند یهوه چنین می‌گوید: وای بر انبیاء احمق كه تابع روح خویش می‌باشند و هیچ ندیده‌اند.
4 «ای اسرائیل انبیای تو مانند روباهان در خرابه‌ها بوده‌اند.
5 شما به رخنه‌ها برنیامدید و دیوار را برای خاندان اسرائیل تعمیر نكردید تا ایشان در روز خداوند به جنگ بتوانند ایستاد.
6 رؤیای باطل و غیب‌گویی كاذب می‌بینند و می‌گویند: خداوند می‌فرماید، با آنكه خداوند ایشان را نفرستاده است و مردمان را امیدوار می‌سازند به اینكه كلام ثابت خواهد شد.
7 آیا رؤیای باطل ندیدید و غیب‌گویی كاذب را ذكر نكردید چونكه گفتید خداوند می‌فرماید با آنكه من تكلّم ننمودم؟»
8 بنابراین خداوند یهوه چنین می‌فرماید: «چونكه سخن باطل گفتید و رؤیای كاذب دیدید، اینك خداوند یهوه می‌فرماید من به ضدّ شما خواهم بود.
9 پس دست من بر انبیایی كه رؤیای باطل دیدند و غیب‌گویی كاذب كردند، دراز خواهد شد و ایشان در مجلس قوم من داخل نخواهند شد و در دفتر خاندان اسرائیل ثبت نخواهند گردید و به زمین اسرائیل وارد نخواهند گشت و شما خواهید دانست كه من خداوند یهوه می‌باشم.
10 و از این جهت كه قوم مرا گمراه كرده، گفتند كه سلامتی است در حینی كه سلامتی نبود و یكی از ایشان دیوار را بنا نمود و سایرین آن را به گِلِ ملاط مالیدند.
11 پس به آنانی كه گِلِ ملاط را مالیدند بگو كه آن خواهد افتاد. باران سیال خواهد بارید و شما ای تگرگهای سخت خواهید آمد و باد شدید آن را خواهد شكافت.
12 و هان چون دیوار بیفتد، آیا شما را نخواهند گفت: كجا است آن اندودی كه به آن اندود گردید؟»
13 لهذا خداوند یهوه چنین می‌گوید: «من آن را به باد شدید در غضب خود خواهم شكافت و باران سیال در خشم من خواهد بارید و تگرگهای سخت برای فانی ساختن آن در غیظ من خواهد آمد.
14 و آن دیوار را كه شما به گِلِ ملاط اندود كردید منهدم نموده، به زمین یكسان خواهم ساخت و پی آن منكشف خواهد شد. و چون آن بیفتد شما در میانش هلاك خواهید شد و خواهید دانست كه من یهوه هستم.
15 پس چون خشم خود را بر دیوار و بر آنانی كه آن را به گِلِ ملاط اندود كردند به اتمام رسانیده باشم، آنگاه به شما خواهم گفت: دیوار نیست شده و آنانی كه آن را اندود كردند نابود گشته‌اند.
16 یعنی انبیای اسرائیل كه درباره اورشلیم نبوّت می‌نمایند و برایش رؤیای سلامتی را می‌بینند با آنكه خداوند یهوه می‌گوید كه سلامتی نیست.
17 و تو ای پسر انسان نظر خود را بر دختران قوم خویش كه از افكار خود نبوّت می‌نمایند بدار و بر ایشان نبوّت نما،
18 و بگو خداوند یهوه چنین می‌فرماید: وای بر آنانی كه بالشها برای مفصل هر بازویی می‌دوزند و مندیلها برای سر هر قامتی می‌سازندتا جانها را صید كنند! آیا جانهای قوم مرا صید خواهید كرد و جانهای خود را زنده نگاه خواهید داشت؟
19 و مرا در میان قوم من برای مُشتِ جویی و لقمه نانی بی‌حرمت می‌كنید چونكه به قوم من كه به دروغ شما گوش می‌گیرند دروغ گفته، جانهایی را كه مستوجب موت نیستند می‌كشید و جانهایی را كه مستحقّ حیات نمی‌باشند زنده نگاه می‌دارید.
20 لهذا خداوند یهوه چنین می‌گوید: اینك من به ضدّ بالشهای شما هستم كه به واسطه آنها جانها را مثل مرغان صید می‌كنید. و آنها را از بازوهای شما خواهم درید و كسانی را كه جانهای ایشان را مثل مرغان صید می‌كنید، رهایی خواهم داد.
21 و مندیلهای شما را خواهم درید و قوم خود را از دست شما خواهم رهانید و دیگر در دست شما نخواهند بود تا ایشان را صید كنید پس خواهید دانست كه من یهوه هستم.
22 چونكه شما به دروغِ خود، دل مرد عادل را كه من محزون نساختم، محزون ساخته‌اید و دستهای مرد شریر را تقویت داده‌اید تا از رفتار قبیح خود بازگشت ننماید و زنده نشود.
23 لهذا بار دیگر رؤیای باطل نخواهید دید و غیب‌گویی نخواهید نمود. و چون قوم خود را از دست شما رهایی دهم، آنگاه خواهید دانست كه من یهوه می‌باشم.»
