فصل 29
1 وای بر اَریئیل! وای بر اَریئیل! شهری كه داود در آن خیمه زد. سال بر سال مزید كنید و عیدها دور زنند.
2 و من اریئیل را به تنگی خواهم انداخت و ماتم و نوحه‌گری خواهدبود و آن برای من مثل اریئیل خواهد بود.
3 و بر تو به هر طرف اردو زده، تو را به باره‌ها محاصره خواهم نمود و منجنیقها بر تو خواهم افراشت.
4 و به زیر افكنده شده، از زمین تكلّم خواهی نمود و كلام تو از میان غبار پست خواهد گردید و آواز تو از زمین مثل آواز جنّ خواهد بود و زبان تو از میان غبار زمزم خواهد كرد.
5 امّا گروه دشمنانت مثل گرد نرم خواهند شد و گروه ستم كیشان مانند كاه كه می‌گذرد. و این بغتةً در لحظه‌ای واقع خواهد شد.
6 و از جانب یهوه صبایوت با رعد و زلزله و صوت عظیم و گردباد و طوفان و شعله آتش سوزنده از تو پرسش خواهد شد.
7 و جمعیت تمام امّت‌هایی كه با اریئیل جنگ می‌كنند، یعنی تمامی آنانی كه بر او و بر قلعه وی مقاتله می‌نمایند و او را بتنگ می‌آورند مثل خواب و رؤیای شب خواهند شد.
8 و مثل شخص گرسنه كه خواب می‌بیند كه می‌خورد و چون بیدار شود شكم او تهی است. یا شخص تشنه كه خواب می‌بیند كه آب می‌نوشد و چون بیدار شود اینك ضعف دارد و جانش مشتهی می‌باشد. همچنین تمامی جماعت امّت‌هایی كه با كوه صهیون جنگ می‌كنند، خواهند شد.
9 درنگ كنید و متحیر باشید و تمتّع برید و كور باشید. ایشان مست می‌شوند، لیكن نه از شراب و نوان می‌گردند، امّا نه از مسكرات.
10 زیرا خداوند بر شما روح خواب سنگین را عارض گردانیده، چشمان شما را بسته است. و انبیا و رؤسای شما یعنی رائیان را محجوب كرده است.
11 و تمامی رؤیا برای شما مثل كلام تومار مختوم گردیده است كه آن را به كسی كه خواندن‌می‌داند داده، می‌گویند: این را بخوان و او می‌گوید: نمی‌توانم چونكه مختوم است.
12 و آن طومار را به كسی كه خواندن نداند داده، می‌گویند این را بخوان و او می‌گوید خواندن نمی‌دانم.
13 و خداوند می‌گوید: «چونكه این قوم از دهان خود به من تقرّب می‌جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند، امّا دل خود را از من دور كرده‌اند و ترس ایشان از من وصیتی است كه از انسان آموخته‌اند؛
14 بنابراین اینك من بار دیگر با این قوم عمل عجیب و غریب بجا خواهم آورد و حكمت حكیمان ایشان باطل و فهم فهیمان ایشان مستور خواهد شد.»
15 وای بر آنانی كه مشورت خود را از خداوند بسیار عمیق پنهان می‌كنند و اعمال ایشان در تاریكی می‌باشد و می‌گویند: «كیست كه مارا ببیند و كیست كه ما را بشناسد؟»
16 ای زیر و زبر كنندگان هرچیز! آیا كوزه‌گر مثل گل محسوب شود یا مصنوع دربارۀ صانع خود گوید مرا نساخته است و یا تصویر دربارۀ مصوّرش گوید كه فهم ندارد؟
17 آیا در اندك زمانی واقع نخواهد شد كه لبنان به بوستان مبدّل گردد و بوستان به جنگل محسوب شود؟
18 و در آن روز كّران كلام كتاب را خواهند شنید و چشمان كوران از میان ظلمت و تاریكی خواهد دید.
19 و حلیمان شادمانی خود را در خداوند مزید خواهند كرد و مسكینان مردمان در قدّوس اسرائیل وجد خواهند نمود.
20 زیرا كه ستمگران نابود و استهزاكنندگان معدوم خواهند شد و پیروان شرارت منقطع خواهند گردید.
21 كه انسان را به سخنی مجرم می‌سازند و برای كسی كه درمحكمه حكم می‌كند دام می‌گسترانند و عادل را به بطالت منحرف می‌سازند.
22 بنابراین خداوند كه ابراهیم را فدیه داده است دربارۀ خاندان یعقوب چنین می‌گوید كه از این به بعد یعقوب خجل نخواهد شد و رنگ چهره‌اش دیگر نخواهد پرید.
23 بلكه چون فرزندان خود را كه عمل دست من می‌باشند، در میان خویش بیند،آنگاه ایشان اسم مرا تقدیس خواهند نمود و قدّوس یعقوب را تقدیس خواهند كرد و از خدای اسرائیل خواهند ترسید.
24 و آنانی كه روح گمراهی دارند فهیم خواهند شد و متمّردان تعلیم را خواهند آموخت.
