1 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
2 «بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، به ایشان بگو: چون كسی نذر مخصوصی نماید، نفوس برحسب برآورد تو، از آن خداوند باشند.
3 و اگر برآورد تو بجهت ذكور، از بیست ساله تا شصت ساله باشد، برآورد تو پنجاه مثقال نقره برحسب مثقال قدس خواهد بود.
4 و اگر اُناث باشد برآورد تو سی مثقال خواهد بود.
5 و اگر از پنج ساله تا بیست ساله باشد، برآورد تو بجهت ذكور، بیست مثقال و بجهت اناث ده مثقال خواهد بود.
6 و اگر از یك ماهه تا پنج ساله باشد، برآورد تو بجهت ذكور پنج مثقال نقره، و بجهت اناث،برآورد تو سه مثقال نقره خواهد بود.
7 و اگر از شصت ساله و بالاتر باشد، اگر ذكور باشد، آنگاه برآورد تو پانزده مثقال، و برای اناث ده مثقال خواهد بود.
8 و اگر از برآورد تو فقیرتر باشد، پس او را به حضور كاهن حاضر كنند، و كاهن برایش برآورد كند و كاهن به مقدار قوۀ آن كه نذر كرده، برای وی برآورد نماید.
9 « و اگر بهیمه‌ای باشد از آنهایی كه برای خداوند قربانی می‌گذرانند، هر آنچه را كه كسی از آنها به خداوند بدهد، مقدس خواهد بود.
10 آن را مبادله ننماید و خوب را به بد یا بد را به خوب عوض نكند. و اگر بهیمه‌ای را به بهیمه‌ای مبادله كند، هم آن و آنچه به عوض آن داده شود، هر دو مقدس خواهد بود.
11 و اگر هر قسم بهیمۀ نجس باشد كه از آن قربانی برای خداوند نمی‌گذرانند، آن بهیمه را پیش كاهن حاضر كند.
12 و كاهن آن را چه خوب و چه بد، قیمت كند و برحسب برآورد تو ای كاهن، چنین باشد.
13 و اگر آن را فدیه دهد، پنج یك بر برآورد تو زیاده دهد.
14 « و اگر كسی خانۀ خود را وقف نماید تا برای خداوند مقدس شود، كاهن آن را چه خوب و چه بد برآورد كند، و بطوری كه كاهن آن را برآورد كرده باشد، همچنان بماند.
15 و اگر وقف كننده بخواهد خانۀ خود را فدیه دهد، پس پنج یك بر نقد برآورد تو زیاده كند و از آن او خواهد بود.
16 « و اگر كسی قطعه‌ای از زمین ملك خود را برای خداوند وقف نماید، آنگاه برآورد تو موافق زراعت آن باشد، زراعت یك حومر جو به پنجاه مثقال نقره باشد.
17 و اگر زمین خود را از سال‌یوبیل وقف نماید، موافق برآورد تو برقرار باشد.
18 و اگر زمین خود را بعد از یوبیل وقف نماید، آنگاه كاهن نقد آن را موافق سالهایی كه تا سال یوبیل باقی می‌باشد برای وی بشمارد، و از برآورد تو تخفیف شود.
19 و اگر آنكه زمین را وقف كرد بخواهد آن را فدیه دهد، پس پنج یك از نقد برآورد تو را بر آن بیفزاید و برای وی برقرار شود.
20 و اگر نخواهد زمین را فدیه دهد، یا اگر زمین را به دیگری فروخته باشد، بعد از آن فدیه داده نخواهد شد.
21 و آن زمین چون در یوبیل رها شود مثل زمین وقف برای خداوند ، مقدس خواهد بود؛ ملكیت آن برای كاهن است.
22 و اگر زمینی را كه خریده باشد كه از زمین ملك او نبود، برای خداوند وقف نماید،
23 آنگاه كاهن مبلغ برآورد تو را تا سال یوبیل برای وی بشمارد، و در آن روز برآورد تو را مثل وقف خداوند به وی بدهد.
24 و آن زمین در سال یوبیل به كسی كه از او خریده شده بود خواهد برگشت، یعنی به كسی كه آن زمین ملك موروثی وی بود.
25 و هر برآورد تو موافق مثقال قدس باشد كه بیست جیره یك مثقال است.
26 « لیكن نخست‌زاده‌ای از بهایم كه برای خداوند نخست‌زاده شده باشد، هیچكس آن را وقف ننماید، خواه گاو خواه گوسفند، از آن خداوند است.
27 و اگر از بهایمِ نجس باشد، آنگاه آن را برحسب برآورد تو فدیه دهد، و پنج یك بر آن بیفزاید، و اگر فدیه داده نشود پس موافق برآورد تو فروخته شود.
28 اما هر چیزی كه كسی برای خداوند وقف نماید، از كل مایملك خود، چه از انسان چه از بهایم چه از زمین ملك خود، نه‌فروخته شود و نه فدیه داده شود، زیرا هر چه وقف باشد برای خداوند قدس‌اقداس است.
29 هر وقفی كه از انسان وقف شده باشد، فدیه داده نشود. البته كشته شود.
30 « و تمامی ده یك زمین چه از تخم زمین چه از میوۀ درخت از آن خداوند است، و برای خداوند مقدس می‌باشد.
31 و اگر كسی از ده یك خود چیزی فدیه دهد پنج یك آن را بر آن‌بیفزاید.
32 و تمامی ده یك گاو و گوسفند یعنی هر چه زیر عصا بگذرد، دهم آن برای خداوند مقدس خواهد بود.
33 در خوبی و بدی آن تفحص ننماید و آن را مبادله نكند، و اگر آن را مبادله كند هم آن و هم بدل آن مقدس خواهد بود و فدیه داده نشود.«
34 این است اوامری كه خداوند به موسی برای بنی‌اسرائیل در كوه سینا امر فرمود.
