فصل 3
1 ای پسر من، تعلیم مرا فراموش مكن و دل تو اوامر مرا نگاه دارد،
2 زیرا كه طول ایام و سالهای حیات و سلامتی را برای تو خواهد افزود.
3 زنهار كه رحمت و راستی تو را ترك نكند. آنها را بر گردن خود ببند و بر لوح دل خود مرقوم دار.
4 آنگاه نعمت و رضامندی نیكو، در نظر خدا و انسان خواهی یافت.
5 به تمامی دل خود بر خداوند توكل نما و بر عقل خود تكیه‌مكن.
6 در همه راههای خود او را بشناس، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.
7 خویشتن را حكیم مپندار، از خداوند بترس و از بدی اجتناب نما.
8 این برای ناف تو شفا، و برای استخوانهایت مغز خواهد بود.
9 از مایملك خود خداوند را تكریم نما و از نوبرهای همه محصول خویش.
10 آنگاه انبارهای تو به وفور نعمت پر خواهد شد، و چرخشتهای تو از شیره انگور لبریز خواهد گشت.
11 ای پسر من، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و توبیخ او را مكروه مدار.
12 زیرا خداوند هر كه را دوست دارد تأدیب می‌نماید، مثل پدرْ پسر خویش را كه از او مسرور می‌باشد.
13 خوشابحال كسی كه حكمت را پیدا كند، و شخصی كه فطانت را تحصیل نماید.
14 زیرا كه تجارت آن از تجارت نقره و محصولش از طلای خالص نیكوتر است.
15 از لعلها گرانبهاتر است و جمیع نفایس تو با آن برابری نتواند كرد.
16 به دست راست وی طول ایام است، و به دست چپش دولت و جلال.
17 طریقهای وی طریقهای شادمانی است و همه راههای وی سلامتی می‌باشد.
18 به جهت آنانی كه او را به دست گیرند، درخت حیات است و كسی كه به او متمّسك می‌باشد خجسته است.
19 خداوند به حكمت خود زمین را بنیاد نهاد، و به عقل خویش آسمان را استوار نمود.
20 به علم او لجّه‌ها مُنْشَّق گردید، و افلاك شبنم را می‌چكانید.
21 ای پسر من، این چیزها از نظر تو دور نشود. حكمت كامل و تمیز را نگاه دار.
22 پس برای جان تو حیات، و برای گردنت زینت خواهد بود.
23 آنگاه در راه خود به امنیت سالك‌خواهی شد، و پایت نخواهد لغزید.
24 هنگامی كه بخوابی، نخواهی ترسید و چون دراز شوی خوابت شیرین خواهد شد.
25 از خوف ناگهان نخواهی ترسید، و نه از خرابی شریران چون واقع شود.
26 زیرا خداوند اعتماد تو خواهد بود و پای تو را از دام حفظ خواهد نمود.
27 احسان را از اهلش باز مدار، هنگامی كه بجا آوردنش در قوّت دست توست.
28 به همسایه خود مگو برو و بازگرد، و فردا به تو خواهم داد، با آنكه نزد تو حاضر است.
29 بر همسایه‌ات قصد بدی مكن، هنگامی كه او نزد تو در امنیت ساكن است.
30 با كسی كه به تو بدی نكرده است، بی‌سبب مخاصمه منما.
31 بر مرد ظالم حسد مبر و هیچكدام از راههایش را اختیار مكن.
32 زیرا كج‌خلقان نزد خداوند مكروهند، لیكن سّر او نزد راستان است.
33 لعنت خداوند بر خانه شریران است. اما مسكن عادلان را بركت می‌دهد.
34 یقین كه مستهزئین را استهزا می‌نماید، اما متواضعان را فیض می‌بخشد.
35 حكیمان وارث جلال خواهند شد، اما احمقان خجالت را خواهند برد.
