1 [مزمور داود] زمین و پُری آن از آن خداوند است، ربعمسکون و ساکنان آن. 2 زیرا که او اساس آن را بر دریاها نهاد و آن را بر نهرها ثابت گردانید. 3 کیست که به کوه خداوند برآید؟ و کیست که به مکان قدس او ساکن شود؟ 4 او که پاک دست و صافدل باشد، که جان خود را به بطالت ندهد و قسم دروغ نخورد. 5 او برکت را از خداوند خواهد یافت، و عدالت را از خدای نجات خود. 6 این است طبقهٔ طالبان او، طالبان روی تو ای [خدای] یعقوب. سِلاه. 7 ای دروازه‌ها سرهای خود را برافرازید! ای درهای ابدی برافراشته شوید تا پادشاه جلالداخل شود! 8 این پادشاه جلال کیست؟ خداوند قدیر و جبار، خداوند که در جنگ جبار است! 9 ای دروازه‌ها، سرهای خود را برافرازید! ای درهای ابدی برافرازید تا پادشاه جلال داخل شود! 10 این پادشاه جلال کیست؟ یَهُوَه صَبایوت پادشاه جلال اوست! سلاه.
