1 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
2 «هارون و پسرانش را بگو كه از موقوفات بنی‌اسرائیل كه برای من وقف می‌كنند احتراز نمایند، و نام قدوس مرا بی‌حرمت نسازند. من یهوه هستم.
3 به ایشان بگو: هر كس از همۀ ذریت شما در نسلهای شما كه به موقوفاتی كه بنی‌اسرائیل برای خداوند وقف نمایند نزدیك بیاید، و نجاست او بر وی باشد، آن كس از حضور من منقطع خواهد شد. من یهوه هستم.
4 هر كس از ذریت هارون كه مبروص یا صاحب جریان باشد تا طاهر نشود، از چیزهای مقدس نخورد، و كسی كه هر چیزی را كه از میت نجس شود لمس نماید، و كسی كه منی از وی درآید،
5 و كسی كه هر حشرات را كه از آن نجس می‌شوند لمس نماید، یا آدمی را كه از او نجس می‌شوند از هر نجاستی كه دارد.
6 پس كسی كه یكی از اینها را لمس نماید تا شام نجس باشد، و تا بدن خود را به آب غسل ندهد از چیزهای مقدس نخورد.
7 و چون آفتاب غروب كند، آنگاه طاهر خواهد بود، و بعد از آن از چیزهای مقدس بخورد چونكه خوراك وی است.
8 مِیته یا دریده شده را نخورد تا از آن نجس شود. من یهوه هستم.
9 پس وصیت مرا نگاه دارند مبادا به سبب آن متحمل گناه شوند. و اگر آن را بی‌حرمت نمایند بمیرند. من یهوه هستم كه ایشان را تقدیس می‌نمایم.
10 هیچ غریبی چیز مقدس نخورد، و مهمان كاهن ومزدور او چیز مقدس نخورد.
11 اما اگر كاهن كسی را بخرد، زرخرید او می‌باشد. او آن را بخورد و خانه‌زاد او نیز. هر دو خوراك او را بخورند.
12 و دختر كاهن اگر منكوحۀ مرد غریب باشد، از هدایای مقدس نخورد.
13 و دختر كاهن كه بیوه یا مطلقه بشود و اولاد نداشته، به خانه پدر خود مثل طفولیتش برگردد، خوراك پدر خود را بخورد، لیكن هیچ غریب از آن نخورد.
14 و اگر كسی سهواً چیز مقدس را بخورد، پنج یك بر آن اضافه كرده، آن چیز مقدس را به كاهن بدهد.
15 و چیزهای مقدس بنی‌اسرائیل را كه برای خداوند می‌گذرانند، بی‌حرمت نسازند.
16 و به خوردن چیزهای مقدس ایشان، ایشان را متحمل جرم گناه نسازند، زیرا من یهوه هستم كه ایشان را تقدیس می‌نمایم.«
17 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
18 «هارون و پسرانش و جمیع بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، به ایشان بگو: هر كس از خاندان اسرائیل و از غریبانی كه در اسرائیل باشند كه قربانی خود را بگذراند، خواه یكی از نذرهای ایشان، خواه یكی از نوافل ایشان، كه آن را برای قربانی سوختنی نزد خداوند می‌گذرانند،
19 تا شما مقبول شوید. آن را نر بی‌عیب از گاو یا از گوسفند یا از بز بگذرانید.
20 هر چه را كه عیب دارد مگذرانید، برای شما مقبول نخواهد شد.
21 و اگر كسی ذبیحه سلامتی برای خداوند بگذراند، خواه برای وفای نذر، خواه برای نافله، چه از رمه چه از گله، آن بی‌عیب باشد تا مقبول‌بشود، البته هیچ عیب در آن نباشد.
22 كور یا شكسته یا مجروح یا آبله‌دار یا صاحب جَرَب یا گری، اینها را برای خداوند مگذرانید، و از اینها هدیۀ آتشین برای خداوند بر مذبح مگذارید.
23 اما گاو و گوسفند كه زاید یا ناقص اعضا باشد، آن را برای نوافل بگذران، لیكن برای نذر قبول نخواهد شد.
24 و آنچه را كه بیضۀ آن كوفته یا فشرده یا شكسته یا بریده باشد، برای خداوند نزدیك میاورید، و در زمین خود قربانی مگذرانید.
25 و از دست غریب نیز طعام خدای خود را از هیچ یك از اینها مگذرانید، زیرا فساد آنها در آنهاست چونكه عیب دارند، برای شما مقبول نخواهند شد.«
26 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
27 «چون گاو یا گوسفند یا بز زاییده شود، هفت روز نزد مادر خود بماند و در روز هشتم و بعد برای قربانی هدیۀ آتشین نزد خداوند مقبول خواهد شد.
28 اما گاو یا گوسفند آن را با بچه‌اش در یك روز ذبح منمایید.
29 و چون ذبیحه تشكر برای خداوند ذبح نمایید، آن را ذبح كنید تا مقبول شوید.
30 در همان روز خورده شود و چیزی از آن را تا صبح نگاه ندارید. من یهوه هستم.
31 پس اوامر مرا نگاه داشته، آنها را بجا آورید. من یهوه هستم.
32 و نام قدوس مرا بی‌حرمت مسازید و در میان بنی‌اسرائیل تقدیس خواهم شد. من یهوه هستم كه شما را تقدیس می‌نمایم.
33 و شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. من یهوه هستم.«
